Νάτο πάλι το κουπί σου, ναυαγό μέσα στη νύχτα μου.
Και χθες και σήμερα επιπλέει τα κομμάτια του
σ’ έναν ύπνο γεμάτο ξέρες.
Δυο ακίνητα μάτια χτενίζουν τις αγωνίες του.
Γαντζώνεται πάνω τους.
.
Ανάβω τα τάματα και θυμιατίζω με τις ίδιες ικεσίες.
Κάποιες σκόρπιες φλέβες απ' την αρμυρή σάρκα του,
σπρώχνουν με κόπο μια στεγνή κραυγή στα βαθιά.
.
Σφαλίζω βιαστικά πόρτες και παράθυρα ενός κίβδηλου ονείρου.
Ψάχνω μες τις αναθυμιάσεις του σκοταδιού να μυρίσω την αλήθεια σου.
Πολεμάω με λύσσα το ψέμα σου.
Να σε σώσω θέλω…
.
Μη φοβάσαι.
Μια ξένη θάλασσα απομακρύνεται γυμνή και νικημένη.
Ο δεξής μου ώμος αιμορραγεί ακόμη αλλότρια κύματα.
.
Σ' αγγίζω.
Μη φοβάσαι.
Σε κοινωνώ.
Μέσα στο αίμα μου τώρα, σαν άχραντη μετάγγιση
τα λάθη σου κατρακυλάς.
Με μεθάς…
Ρουφώ αβύσσους αερικά και δέος απ’ τα ανέγγιχτα.
.
Σύχασε τώρα.
Ξημέρωσε.
Βγήκαμε σε στέρφα ακτή.
Επιβιώσαμε και σήμερα τον ακέραιο πόνο στα κόκκινα νερά της μνήμης…
Σύχασε τώρα
...σωπάσου και βυθίσου μέσα μου...
Και χθες και σήμερα επιπλέει τα κομμάτια του
σ’ έναν ύπνο γεμάτο ξέρες.
Δυο ακίνητα μάτια χτενίζουν τις αγωνίες του.
Γαντζώνεται πάνω τους.
.
Ανάβω τα τάματα και θυμιατίζω με τις ίδιες ικεσίες.
Κάποιες σκόρπιες φλέβες απ' την αρμυρή σάρκα του,
σπρώχνουν με κόπο μια στεγνή κραυγή στα βαθιά.
.
Σφαλίζω βιαστικά πόρτες και παράθυρα ενός κίβδηλου ονείρου.
Ψάχνω μες τις αναθυμιάσεις του σκοταδιού να μυρίσω την αλήθεια σου.
Πολεμάω με λύσσα το ψέμα σου.
Να σε σώσω θέλω…
.
Μη φοβάσαι.
Μια ξένη θάλασσα απομακρύνεται γυμνή και νικημένη.
Ο δεξής μου ώμος αιμορραγεί ακόμη αλλότρια κύματα.
.
Σ' αγγίζω.
Μη φοβάσαι.
Σε κοινωνώ.
Μέσα στο αίμα μου τώρα, σαν άχραντη μετάγγιση
τα λάθη σου κατρακυλάς.
Με μεθάς…
Ρουφώ αβύσσους αερικά και δέος απ’ τα ανέγγιχτα.
.
Σύχασε τώρα.
Ξημέρωσε.
Βγήκαμε σε στέρφα ακτή.
Επιβιώσαμε και σήμερα τον ακέραιο πόνο στα κόκκινα νερά της μνήμης…
Σύχασε τώρα
...σωπάσου και βυθίσου μέσα μου...